‘We namen een drastische beslissing die we rigoureus doorvoerden, zoals je een haag moet snoeien om ze beter te laten groeien.’  

De Belgische banksector was eind jaren ’80 een versnipperd landschap. De markt werd gedomineerd door zeven grootbanken. Daarnaast had je nog tientallen kleinere, vaak lokale spelers. Met de Europese eenheidsmunt doemde het beeld op van schaalvergroting over de grenzen heen: groot, groter, grootst. Bank Van Breda moest plots heel hard nadenken: Wat is de toekomst voor een kleine lokale spaarbank met een specialisatie in leasing van bedrijfsmaterieel en financiering van auto’s? Onze keuzes waren: niets doen en hopen op het beste, opgaan in een groter geheel of bewust transformeren tot een nichespeler.  

We kozen voor de laatste optie en wilden voortaan vanuit een sterke expertise onze specifieke doelgroep een uitstekende service bieden. Een niet-evidente keuze die we niet zomaar maakten. We stelden toen al vast dat we best veel apothekers in ons klantenbestand hadden en ook heel wat zaakvoerders van kmo’s. Zij bleken ook net de klanten aan wie we door onze kennis van hun leefwereld, onze expertise en gespecialiseerd advies de hoogste toegevoegde waarde konden bieden, waardoor we al een stapje voor hadden. Bovendien bleken ze ook een betere rendabiliteit te bieden. Dus namen we heel bewust afscheid van een groot aantal particuliere klanten. Een drastische beslissing die we heel rigoureus hebben doorgevoerd, zoals je een haag moet snoeien om ze beter te laten groeien….